Geachte lezers,

Na een weekend vol met uitgaan, poolparty's, bbq-en, marktjes en vooral de zon,hadden we gisterochtend onze tweede Spaans les.Ik merkte dat ik van deeerste les weinig had onthouden en dat deprimeerde me echt, maar in de loop van de les kwam het wel weer en leerden we nieuwe dingen en begon ik het steeds leuker te vinden. Het is wel heelleuk om toch een leerdoel te hebben in dit studieloze jaar, vooral omdat we het zat zijn dat we niet verder komen dan 'no espanol' als we op straat of waar dan ook worden aangesproken. Ook zou ik zo graag een goed gesprek willen voeren met onze host mum, de schat. Ze was door het dolle heen op de dag van onze eerste les haha, maar het heeft echt nog enorm veel tijd nodig, dat weet ik zeker. De klanken en letters zijn zo anders en het is gewoon best wel moeilijk allemaal vind ik .. Logisch ook natuurlijk, het leren van een nieuwe taal kan niet makkelijk zijn, maar ik had wel verwacht dat het meer 'vanzelf' zou gaan, doordat je midden in een andere taal leeft, maar dat is dus echt niet zo. Ik zal blij zijn als we eenmaaleen basis hebben!

Vandaag was onze eerste 'echte' werkdag in de kindergarten. Ons schema is weer verandert, we zullen de komende tijd elke middag vrij hebben (!) en we zullen in de ochtend werken van 9-12, maar alleen op de dagen dat we 's ochtends geen Spaans hebben. Dus Spaans les betekent geen werk, wat ik helemaal niet zo erg vind, aangezien we met 6 vrijwilligers en 3 'vaste vrouwen' zijn en er in de ochtend maar een stuk of 10 kids zijn. Er is dus weinig te doen & we hebben vanochtend dan ook niet veel gedaan. De meeste kids waren nieuw in dekindergarten, zo na de zomervakantie en de helft was dan ook urenlang aan het huilen ..Heel vermoeiend. Het was weliswaar gezelligmet de andere vrijwilligers,maar ik voelde me wel zeer nutteloos ..Terwijl ik hier toch grotendeels ben voor het vrijwilligerswerk. Maar goed, zo aan het begin vandit nieuwe werk vind ik het niet erg om niet alle dagen te hoeven werken. Over een tijdje zal ik in de middag gaan werken, dan schijnen er een stuk of 25 kinderen te zijn dus er is dan vast meer te doen. Volgens een andere vrijwilligster die er al langer werkt, schijnt het normaalgesproken erg leuk te zijn met de kiddies, dus dat geloof ik dan maar :)

Verder, hangen we in onze vrije tijd overal en nergens rond met andere vrijwilligers, zijn we lekker rustig thuis of bij anderen thuis. We smeden plannen voor in de weekenden en plannen reisjes naar andere plekken in Argentinie. Oeee ! Elke week wordt er door Projects Abroad een 'social' georganiseerd voor alle vrijwilligers. Zoals zaterdag, dangaan wecarnaval vierenin een plaatsje ergens buiten Córdoba. Gezelluuug. Er vliegen vrijwilligers af en aan en bijna elke dag ontmoeten we nieuwe mensen, echt tof om hier zoveel natioliteiten bij elkaar te hebben.

Ik denk dat ik inmiddels wel kan zeggen dat ik me hier thuis voel.Ik ben gewend aan de stad, aan de bussen, aan de mensen die er anders uitzien en ons nog steeds veel aankijken maar het maakt niet meer uit, aan de vele winkeltjes (lekker verleidelijk), aan de zwerfhonden everywhere en de zebrapaden die van geen enkele betekenis zijn. De drukte is gezellig, er is 24/7 leven op straat enhet uitgaansleven gaat oneindig lang door. Ik denk dat ik hier de vrijheid nog het heerlijkst vind, het voelt als een ellenlange vakantie, doordat je zoveel leuke dingen doet, zoveelleuke mensen ontmoet en amper verplichtingen hebt. Natuurlijk wordt er van je verwacht dat je naar je werkplek gaat en er je best doet om te helpen, maar aangezien we vrijwilligers zijn voel ik geen druk, er worden geen hoge eisen of verwachtingen gesteld en dat is precies wat ik wilde na alle schooljaren. Het voelt goed om ergens te kunnen helpen en om niks terug te hoeven krijgen. Verder kunnen we gaan en staan en doen en laten wat we willen en iser niemand aan wie we verantwoording af hoeven leggen, zelfs niet aan onze host fam, als we dat al zouden kunnen in het Spaans.O ja oke het Spaans, dat is misschien het enige wat stress op zou kunnen leveren, maar ik kan niet wachten om het te kunnen, dus de motivatie is er! Verder is er natuurlijk nog de zomer die blij maakt. Hoewel ik het soms wel echt te warm vind voor wat wij gewend zijn, is het natuurlijkheerlijk om de poederdoos dicht te kunnen laten en gebruind te zijn door de zon, hihi.

Oke het is nu half 1 en ik moet nog Spaans huiswerk maken + morgen vroeg op om onze schonewas op te halen in de laundry shop. Wat dat betreft is het niet anders dan dat het altijd was met school ha.

BESOS !