Hola hola,

Om eerlijk te zijn heb ik het schrijven van deze blog steeds maar weer uitgesteld, omdat er in de afgelopen 3 a 4 weken zo veel is gebeurd dat ik niet weet waar ik moet beginnen. Dus ik begin maar gewoon.

Salta
In het weekend van 18 en 19 februari haddeen we vanwege nationaal carnaval een lang weekend vrij,dus besloten we dit weekend te gebruiken om een reisje te maken, en wel naar Salta, een provincie in het noordwesten van Argentinie. Samen met 2 andere vrijwilligers hebben we op vrijdagavond de nachtbus genomen, zodat we zaterdagochtend zouden aankomen en 4 dagen in Salta zouden hebben. Dus na een best wel comfortabele nacht in de 'slaapbus',kwamen we aan bij ons hostel, een backpackershostel. O jee. Niks voor mij, maar goed het was spotgoedkoop dushet was de moeite waard. Na gedoe met paspoorten die we niet bij ons hadden, alleen een kopie (wat overal in Argentinie voldoende zou moeten zijn, maar goed) hebben we de hoofdstad waarin we verbleven met dezelfde naam als de provincie bekeken. Leuk stadje, niks bijzonders. Verder hebben we verschillende travel agencies bezocht om tripjes te boeken voor de rest van de dagen en zijn we met de kabelbaan die er was naar boven gegaan, om vanaf daar de stad te bekijken. 's Avonds hebben we onszelf op rode wijn en empanadas getrakteerd, dat is een traditioneel Argentijns gerecht, namelijk deegjes gevuld met of rund, of kip, of mais, of whatever, ze hebben het met van alles
erin, echt heerlijk!

De volgende dag moesten we om 6 uur op voor onze eerste trip, een reisje door het noorden van de provincie + een stuk door de provincie Jujuy diedan weer ten noorden van Salta ligt. We hebben de seven colored mountains en de saltplanes gezien, en verder veel bergen en dorpjes, het was echt prachtig! De volgendedag hadden we weer een trip, die ging naar het zuiden van Salta, een plek genaamd Cafayate. Dit was wederom echt prachtig, met name de rit naar Cafayate toe, die ging dwars door allerlei gekleurde bergen en steeds weer gingen we een bocht om en dan kwam er weer een nieuwe blik. Ik herkende reusachtige rotsblokken gevormd door winderosie van de aardrijkskunde lessen, vond ik heel grappig! Ik voelde me echt als in een andere wereld. De laatste dag in Salta hebben we voornamelijk gebruikt om wat uit te slapen en omte shoppen. Wat ik dan ook flink heb gedaan.. Ja dat was een toffe trip!

Brazilie
Maar, nog niks vergeleken bijhet volgende reisje.. Naar Brazilie! 2 dagen nadat we terug waren gekomen uit Salta, namen we het vliegtuig naar Sao Paulo. Echt te gek voor woorden, vonden we zelf ook, maar het kwam nu net zo uit, 2 reisjes na elkaar. 2 andere vrijwilligers van Projects Abroad waren toendertijd namelijk al in Brazilie, omdat 1 van hen daar familie heeft wonen. Ook wij mochten overkomen en in het huis verblijven!Het leuke is datde oom waarvan het huis was, uitNederland komt, uit Utrecht! Het leek ons een geweldig plan dus we zijn ervoor gegaan, ondanks geldgebreken en andere bezwaren.

De reis was werkelijkwaardesastreus, we moesten in Buenos Aires namelijk van luchthaven verwisselen, dus moesten we met een veeel te dure taxidwars door de stad heen, waar we totaal geen tijd voor hadden want we hadden maar heel kort overstaptijd, dus ik wasals de dood dat we ons vliegtuig naar SaoPaulo zouden missen,wat uiteindelijk natuurlijk niet zo was. Vervolgens kon het vliegtuig niet landen in Sao Paulo vanwege het weer, dus vlogen we door naar Rio de Janeiro! Best cool achterafgezien, maar goed op dat moment wat minder. In ieder gevalzijn weeen paar uur later dan we normaalgesproken aan zouden komen, goed aangekomen en we werden opgewacht door onze 2mede-vrijwilligers, Dominic en Luca en door de neef van Dominic, waarbij we in huis zouden verblijven en de dagen zouden spenderen.Na een kleine 2 uur gereden te hebben kwamen we aan in Extrema, een klein plaatsje waar de familie woont. En echt waar, aangekomen bij het huis,leek het alsof we in een paleisje terecht waren gekomen! Dat huis, was zo mooi, niet eens perse super groot maar gewoon geniaal! Met een basketbalveldje, een zwembad, een mega terras, een veranda als chillplek, een sportzaal, verscheidene badkamers, een tuin die helemaal rondom het huis liep...Ja in vergelijking met Argentinie was het ineens gigantisch luxueus en we voelden ons dan ook gelijk thuis. Ook bij de neef van Dominic, Yuri, echt een schat, Brazilianen zijn echt niet normaal aardig, er werd gelijk van alles voor ons geregeld, gekookt, cocktails gemaakt, een warm welkom. Oscar de oom, zou de eerste paar dagen niet thuis zijn, dus we waren home alone. Geen probleem :) Na een lange nacht kwamen we er de volgende ochtend achter dat er nederlands beleg in huis was! Gekleurde hagel en pindakaas! Dat was een en al gegil en ook viel me op, dat de hele tafel vol stond gedekt met lekkers, net als in Nederland eigenlijk, gewoon veel keus zeg maar, echt heel anders dan hier in Argentinie..Ik hoor altijd van alle vrijwilligers dat er maar 1 of 2 soorten beleg is, net als bij ons in huis. Niet dat dat enig probleem is, helemaal niet zelfs, maar zou het kunnen dat Brazilie rijker is? Of misschien alleen die familie.. Oke geen idee maar ik heb dat idee wel, ook gezien de supermarkten daar, het viel me enorm op hoe zeer die meer gevuld zijn!

Maar goed, op onze eerste dag zijn we naar een waterval gegaan, samen met de vriendin van Yuri en vriendinnen daarvan, plus wat familie. Zo ginghet daar, er werd een spontaan plan bedacht en spontaan werden er mensen opgeroepen om mee te gaan, die ook spontaan mee gingen. Heel tof! Ook al moesten we eerst een heel stuk rijden. Maar goed, dat is hier in Argentinie ook, zo anders dan in Nederland. Dus oke, de waterval! De weg ernaartoe was al een hele belevenis, aangezien het zooo mooi was! Ik wist helemaal niet dat Brazilie zo mooi is, zo groen, zo bergachtig met dorpjes en meren en nee echt niet te beschrijven, het was zo mooi! Bij de waterval hebben we lekker gezwommen en toen werd het plan bedacht om te gaan bbq-en in Extrema.Ditging heel anders dan bij ons, er was een grote grill op de veranda waar het vlees op gebraden werd, wat vervolgens in stukjes werd gesneden op een plank, die door werd gegeven. Er waren typisch Braziliaanse dranken en het was heel gezellig en open allemaal, terwijl wij al die mensen, allemaal schatten,niet kenden en zij ons niet! We konden elkaar niet eens verstaan, maar toch was het zo losjes allemaal. En die taal, dat Portugees, het was prachtig, zo veel mooier dan Spaans!

De volgende morgen gingen we al vroeg op weg naarSao Paulo. Ik moet eerlijk bekennen dat ik de nacht niet geslapen had, dus doodmoe was en niet veel van de dag in Sao Paulo mee
heb gekregen haha, maar ik weet wel dat die stad echt te groot is. We reden erin en het begon met een enorme sloppenwijk, waarna er alleen maar gebouwen en gebouwen en gebouwen kwamen, het stopte echt eeuwig niet. We hebben er de dag verbracht plus de nacht, we mochten namelijk bij de opa van Yuri die in Sao Paulo woont, slapen. Wederom een schat van een Braziliaan! Ook de derde dag hebben we in Sao Paulo gespendeerd, ineen groot park.

Terug in Extrema, ontmoetten we eindelijk Oscar, de nederlandse oom. Een heel bijzondere man, hij heeft in de buurt van Extrema zijn eigen weeshuis opgezet, 19 jaar geleden! Echt helemaal geweldig! Hij heeft een enorm stuk land gekocht, samen met andere vrijwilligers het gebouw gebouwd en het loopt nu dus al 19 jaar. De vierde dag, tevens onze laatste dag, hebben we een bezoek gebracht aan dit weeshuis, het was echt ZO inspirerend! Een kleine autistische (denk ik, hij had in ieder geval iets) hele lieve jongen heeft ons een rondleiding gegeven over het land. Er was een grote plek om te voetballen voor de oudere jongens, een grote binnenplaats waar omheen de gebouwen waren gebouwd,een meer en een
kapel/kerkje voor de kinderen die op zondag een dienst willen bijwonen, dit alles op een enorm stuk land waarvan de helft ook nog steeds gewoon grasland was. Het uitzicht was prachtig en de kinderen leken gelukkig. Ik vind het echt geweldig wat die man daar doet, hijgaf zijn anderegoeiebaan op voorzijn droom om een weeshuis tehebben, voor die kinderen!We hebben geluncht in het weeshuis samen met de kinderen en de medewerkers en zijn toen weer op pad gegaan, we gingen namelijk wandelen in de bergen. Na een wandeling van ongeveer 2 uur in de hitte, kwamen we op een uitzichtspunt aan wat zo prachtigmooi was dat ik er letterlijk stil van werd. We hebben de rest van de dag daar verbracht totdat het donker was en moesten dus terug door het bos naar de auto, in the dark...We zagen echt geen hand voor ogen en hadden 1 kleine zaklamp en normaal gesproken had ik zoiets nooit van mijn leven gedaan, maar het was (achteraf gezien) heel leuk, echt een soort van avontuurtje. Het was 1 groot avontuur trouwens, Brazilie, helemaal geweldig om daar geweest te zijn en zulke toffe mensen ontmoet te hebben !

Copa de Leche
Weer terug in Córdoba begon het dagelijkse leven gelijk weer, spaans les ging weer van start (we gaan met kleine stapjes vooruit merk ik, maar echt de meest miniscule kleine stapjes..)
en we moesten weer naar werk. Ik ben van werkplek verandert in die week omdat ik de Kindergarten toch niet leuk vond. Ik werk nu elke dag van 4 tot half 7 op een plek genaamd Copa de Leche, wederom in een hele arme wijk. Ik voelde me een tijdje geleden na werk, opweg naar de busstop, haast schuldig toen wij door de arme wijk liepen, met schone kleren en normale schoenen, met m'n grote bruine leren tas vol met elektronica ... Om even aan te geven hoe arm de wijk is... Met de bus rijden we het asfalt af, de zandwegen op. Dan moeten we eenpaar straten door de wijk lopen om bij onze werkplek te komen, dus over de zandwegen, langs krotten van huizen, overal ligt afval en overal lopen zwerfhonden. Ik wil heel graag foto's maken maar ik durf het niet, want als mensen je met een camera zienis er een grote kans dat je wordt beroofd. Van de week is er een meisje die met mij werkt beroofd in
de wijk, ze liep met nog 2 anderen en toch, ze hadden geen enkele kans want ze werden vastgegrepen en haar tasje met alles erin werd van haar lijf getrokken..Heel eng. Een ander meisje van Projects Abroad is een paar weken geleden beroofd in de stad, verderop in onze straat..Ze kreeg zelfs een pistool tegen haar hoofd. Echt onwijs eng maar ze is gelukkig
ongedeerd gebleven. Blijft toch een ontwikkelingsland.. Die grote bruine tas vol met spullen gaat in ieder geval niet meer mee naar werk haha :)

Op werk maken we met bloem, olie, water en kruiden zelf broodjes in een grote steenoven en chocolademelk. Dan komen er kindjes uit de wijk om broodjes met dulche de leche (een Argentijnse delicatesse, zoiets al chocoladepaste bij ons, maar dan met caramel) te eten en chocomel te drinken. Het gaat ze vooral om de dulche de leche, dat is me inmiddels wel duidelijk geworden, ik ben meestal degene die het op de broodjes smeert en het enige wat ik dan uit al die mondjes hoor is : muchos muchos, por favor, mas mas! Maar goed het blijven kinderen. Vervolgens mogen ze spelen bij ons en dat gaat niet altijd zonder geweld, maar de meeste kinderen zijn echt schatjes en ik werk er graag!

Verderzijn er inmiddels al weer heel wat vrijwilligers waarwe mee om zijn gegaan vertrokken en zijn er weer vele nieuwen. We zijn inmiddels al 'oud' zeg maar. Echtheel gek, we zijn al bijna2 maanden van huis,de tijd vliegt echt..Maar goed, dat is een goed teken denk ik dan maar.Het isnog steeds een te gekke tijd die we hierbeleven, het werk is leuk,wespreken veel af met andere vrijwilligers, ons gastgezin is geweldig, alleen het spaans.. Dat schiet gewoonecht niet op, doordat we niet echt oefenen,we hangen namelijk voornamelijk met andere vrijwilligers rond en praten dan engels. Of natuurlijknederlandsmet z'n twee.Maar ja stel, het wordt echt nooit wat met dat spaans, dan is aan het einde van mijn tijd hier in iedergeval mijn engels verbeterd .. :)

Zo ik denk dat ik weer genoeg heb verteld voor deze keer.

Veel argentijnse kusjes; BESOS

xxx