Lieve meereizigers!

Onze moeders hebben Argentinië alweer precies twee weken geleden verlaten. De 11 dagen die we hiergezamenlijkhadden,in Córdobaen vervolgens in Buenos Aires, zijn heel erg leuk geweest.Het wasvoor ons heel bijzonder om onze moeders hier te hebben, en visa versa was het voor de moeders enorm bijzonder en waardevol om hier bij ons te zijn,onze leefomgevingen werkplekken te zien, ook wat vanhet Argentijnse temperament te kunnen proeven, etc.Dankzij de2 Argentinië reisboeken waarvan er natuurlijk per persoon 1 mee was genomen,hebben Danielle en ik in de dagen die we in Córdoba hadden meer gezien dan in de 3 hele maanden ervoor. Elk gebouw werd uitgebreid bestudeerd, gefotografeerd enbediscussieerd, en mét reisboek erbij natuurlijk, werden alle ins en outs van de stad besproken.Erg interessant, vonden de moeders,was hetjezuïeten blok, die aan een drukke straat ligt waar Dani en ik bij wijze van spreken dagelijks langslopen.Nooit opgemerkt! Zo werden de moeders de reisgidsen en werden we door onze eigen stad gegidsd, in plaats van dat wij onze moeders de stad lieten zien, hihi.

Ook hebben we onze placements bezocht. Dit was tevens mijn laatste keer op mijn care-placement Copa de Leche. Ik heb knuffels uitgedeeld aan alle kinderen,en toengaven zij mij een boekje met tekeningen en lieve tekstjes. Erg aandoenlijk! Aangezien de moeders het centrum van de stad al vies en arm vonden, was deze écht arme wijk voor heninteresting om te zien. Voor het contrast zijn we erna maar gaan shoppen. Leuk om te zien was ook Danielles placement, waar door middel van paarden therapie wordt gegeven aan gehandicapte kinderen. Verder hebben we de moeders natuurlijk ons eigen appartement laten zien en zijn we naar 2 kleine dorpjes in de omgeving geweest, waaronder eenhistorisch dorpje waar Che Guavara in zijn jeugdjaren heeft gewoond, métjezuïeten blok!

Eind van de week zijn we naar Buenos Aires gegaan. De moeders per vliegtuig, wat al het eerste deel van hun terugreis zou zijn, wij met de bus. Na een 11 uur durende reis, kwamen we aan in het mooieMoreno-hotel in het midden van de stad. De moeders waren er al een aantal uren.Je raadt het al: al het mogelijke wat er over Buenos Aires te lezen valt, was al lang en breed gelezen, en zo heb ik aanzienlijk meer van de stad gezien dan de vorige keer dat ik er was. We hebbenPlaza de Mayo en het centrum, La Boca met zijn gekleurde huisjes (waar we doordat de eigenwijze moeders perse richting het gevaarlijke, zogenaamde authentiekegedeelte, dat is watde boeken zeiden, vande wijkwilden lopen, terwijl we nog wel zijn tegengehouden door politie-agenten, bijna zijn beroofd), Retiro, Recoleta (met zijn enorme luxueuze begraafplaats)en San Telmo, andere typerende wijken, bezocht, plekken diemij bekend voorkwamen, hihi.Maar ook de wijken Palermo en Barrio Norte. In de laatste chique wijk is prinses Máxima geboren en getogen.Ookde straat 9 de Julio, de breedste straat ter wereld, het Teatro Colón die eraan ligt én de musical Mamma Mia (in het Spaans natuurlijk, heel grappig), vonden we een bezoekje waard.Alsof dat nog niet genoeg was, zijn we naar een sextet tango-concert geweest, zo leuk, met twee opa's van zeker boven de 70 op violen. Dan was er nog het terras op de dak van ons hotel met jacuzzi, ter ontspanning. Hier hebben Danielle en ik nog een extra dag gespendeerd, op de dag dat onze moeders 's ochtends terugvlogen en onze bus pas weer 's avonds terug naar Córdoba zou gaan.

Hier ben ik vorige week op mijn nieuwe project geïntroduceerd, het ziekenhuis. Ik heb 3 dagen in een ziekenhuis voor zwangere vrouwen en baby's meegelopen en 2 dagen in een kinder-ziekenhuis. De Argentijnen, die over het algemeen laks en ongestructureerd overkomen, namen hun karaktereigenschappen in beide ziekenhuizen wel heel serieus. Het was onduidelijk waar, met wie en hoelaat ik zou moeten werken.Vervolgenswerd er amper gewerkt, waardoor ik dus ook nauwelijks iets te doen had, of iets te zien kreeg. Dit vond ik jammer, plus doordat we dus als het ware aan een stuk door 'pauze' hielden, voelde ik me dood ongemakkelijk tussen al die Spaans-sprekende mensen, zonder dat er andere vrijwilligers met me werkten. Ik heb aangegeven niet meer in een ziekenhuis te willen werken, en zo werk ik vanaf morgen weer op het kinderdagverblijf in Las Violetas, waar inmiddels veel meer kindjes zijn als eerst. Al zal dit maar zijn voor anderhalve week, aangezien onze tijd in Córdoba er al bijna weer op zit!

Volgend weekend gaan we namelijk op reis! En wel naar de grootste watervallen ter wereld (tevens 1 van de 7 wereldwonderen, ja ja), in het noorden van Argentinië, op de grens met Brazilië en Paraguay. Dat wordt stempels winnen voor in ons paspoort! :D Hierna zullen we afreizen naar het zuiden van Argentinië, Patagonië, om hier in de plaats Puerto Madryn aan de Atlantische kust onder andere walvissen en pinguins te spotten. Ik heb enorm veel zin in onze reis, en ook betekent dit het einde van ons 5-maandige Argentijnse avontuur. Ik moet eerlijk bekennen dat ik sta te springen om weer naar huis te gaan, omweer met papa, mama, Fabian en Micky onder een dak te wonen, vriendje(s) en vriendinnetjes te zien, in een schoon en georganiseerd land te wonen, waar zebovendien je eigen taal spreken, and so on...Neemt niet weg dat het hier geweldig is geweest! Ik benheel blij dat ik dit tussenjaar genomen heb. Ik heb het zeker nodig gehad, heb ik gemerkt.

Jullie zien me over 4 weekjes!

Ik heb er in ieder geval zin in, hihi.

Veel liefs!